Dacia Duster 1.5 Blue dCi 115 KM 4×4 Prestige – TEST

Dacia Duster to bardzo chętnie wybierany przez klientów w Polsce SUV – na co bez dwóch zdań wpływa cena, o wiele niższa od modeli konkurencji z tego segmentu. Zapraszam na test bogato wyposażonego, ale wciąż kosztującego grubo poniżej 100 000 zł Dustera.

Druga generacja SUV’a Dacii przyniosła dużo zmian, które sprawiły chociażby, że samochód ten wygląda obecnie zdecydowanie mniej budżetowo, niż wcześniej. Cała bryła auta zyskała bardziej opływowe linie i trochę zgrabniejsze proporcje. Poprawie uległy też detale, bo światła, lusterka czy kształt grilla prezentują się teraz atrakcyjniej niż wcześniej.

W egzemplarzu testowym ogólne wrażenia wizualne poprawiały również 17-calowe felgi, progi, relingi dachowe, a także lakier metalik. Taka kombinacja sprawiała, że Duster prezentował się naprawdę przyjemnie i w niewielkim stopniu odczuć można było, że mamy w jego przypadku z najtańszym SUV’em tych gabarytów na rynku.

Wnętrze

Podobne małe odczucia odnośnie „budżetowości” testowanej Dacii miałem po zajęciu miejsca w kabinie. Projekt deski rozdzielczej co prawda jest dosyć prosty, ale całkiem przyjemny dla oka. Dodatkowo deska rozdzielcza wykonana jest z nieźle prezentujących się tworzyw – są one co prawda w 100% twarde, ale nie błyszczą się przesadnie i nie sprawiają wrażenia „tanich”. Złego słowa nie można powiedzieć o ich spasowaniu, ponieważ nie wydawały one w trakcie trwania testu żadnych niepożądanych dźwięków.

Detale w postaci pokręteł panelu klimatyzacji czy innych elementów sterujących wyglądają dobrze, pozytywnie wypada też brak fortepianowej czerni – dzięki czemu łatwo jest utrzymać dobrą kondycję tworzyw w kabinie. Nie można oczywiście postrzegać Dustera jako auta klasy premium, ale przy rozsądnych oczekiwaniach ten model robi bardzo dobre wrażenie pod kątem jakości.

Budżetowość za to od razu dostrzec można na ekranie LCD – ponieważ wykonany jest on w gorzej reagującej na dotyk technologii oporowej, a nie pojemnościowej. Konieczność mocniejszego dotykania wyświetlacza nie przeszkadzała mi jednak na co dzień, dodatkowo interfejs z dużymi przyciskami został dobrze dobrany do tej technologii. System inforozrywki, który wyświetlany jest na ekranie pozwala na obsługę audio, telefonu a także nawigacji – będącej standardem wersji Prestige. Niezbyt rozbudowana funkcjonalność i przejrzysty interfejs przekładają się na prostą obsługę. Osobiście brakowało mi w systemie od Dacii przyjemniejszej dla oka, mniej archaicznej szaty graficznej.

Obsługa samochodu z okolic kierownicy również nie powoduje problemów. Tempomatem steruje się przyciskami po lewej stronie (klasycznie dla Dacii/Renault aktywacja tego modułu odbywa się z tunelu środkowego), a prostym komputerem pokładowym tymi znajdującymi się po prawej. Pod kołem kierowniczym znajduje się całkiem wygodny dżojstik do obsługi multimediów.

Z tyłu gdy ustawiłem przedni fotel „pod siebie”, czyli osobę mającą 185 cm wzrostu i usiadłem „za sobą”, to na nogi miałem jeszcze kilka centymetrów wolnego miejsca. Porównywalną ilość miałem też nad głową. Pomimo obecności w testówce napędu 4×4 tunel środkowy w drugim rzędzie siedzeń nie wystaje zbyt mocno.

Bagażnik testowanego modelu w wariancie 4×4 i z kołem zapasowym liczy 376 litrów pojemności, która cechuje się regularnymi kształtami. Po bokach znalazły się uchwyty np. na torby z zakupami, a w lewym nadkolu znajduje się niewielka kieszeń.

Wrażenia z jazdy

Pod maską testówki (podnoszoną na siłownikach) znalazł się najmocniejszy diesel przewidziany do tego modelu, czyli 1.5 Blue dCi o mocy 115 KM i maksymalnym momencie obrotowym wynoszącym 260 Nm (przy 2000 rpm). Katalogowo rozpędza on Dacię Duster do 100 km/h w 12,1 sekundy – co czyni z niego propozycję dla kierowców o raczej mniejszym temperamencie. Faktycznie Duster z tym dieslem nie jest demonem prędkości, ale w codziennym użytkowaniu sprawia wrażenie szybszego, niż sugeruje specyfikacja. Gdy wciśnie się mocniej pedał gazu, to samochód całkiem żwawo prze do przodu i osobiście w jeździe miejskiej czy spokojniejszych podróżach poza terenem zabudowanym był on dla mnie wystarczający.

Jednostka napędowa pod kątem wibracji zachowuje się bardzo dobrze – trochę gorzej wypada w kwestii dźwięku, gdy nie jest zagrzana. Wtedy brzmi niezbyt szlachetnie, ale po paru minutach jazdy poprawia się w tym aspekcie. Podczas umiarkowanego przyspieszania generalnie nie jest najbardziej aksamitnym dieslem na rynku, ale jej odgłosy nie przeszkadzają w jeździe. Sam samochód jest nieźle wyciszony i wyraźnie głośniej robi się dopiero od około 120-130 km/h.

Z dieslem w testówce połączony jest 6-stopniowy manual, który ma terenowo zestopniowane początkowe biegi. Są one bardzo krótkie, a „czwórkę” wrzucić można już przy 35 km/h – jeśli ktoś wychodzi z założenia, że w dieslu biegi zmienia się przy 2000 rpm. Taka charakterystyka wymaga niezbyt długiej chwili przyzwyczajenia. Sama przekładnia pracuje z należytym oporem, całkiem precyzyjnie. Nie wyróżnia się niczym specjalnie na plus, ale też trudno wskazać w niej jakiś konkretny minus.

1.5 Blue dCi w Dusterze podczas kilkukilometrowej przejażdżki ulicami centralnych części Warszawy, w dzień pracujący około godziny 11:00 spalił mi średnio 5,2 litra. Przy 90 km/h na tempomacie były to okolice 4 litrów, przy 120 km/h zużycie paliwa rosło do około 6-6,5 litra, a przy 140 km/h wynosiło około 7,5-8 litrów.

Terenowe cechy dostrzec można też w układzie kierowniczym – pracuje on z niezbyt dużym oporem (zwłaszcza przy niskich prędkościach) i niewielkie ruchy kierownicy nie przekładają się na zdecydowaną reakcję auta. Sprawia to, że w terenie kierownica nie wyrywa się tak mocno z rąk, a na asfalcie taka charakterystyka przekłada się na samochód premiujący płynną jazdę i nie zachęcający do szaleństw w zakrętach. Jak na rodzinnego SUV’a taki styl prowadzenia jest dla mnie OK.

Do spokojniejszych przejażdżek zachęca też zawieszenie – miękkie, bujające się trochę na zakrętach, ale nie na tyle, aby mogło to zacząć dokuczać. Na komfort w Dusterze nie można narzekać, podobnie jak na jego zachowanie w terenie. Model ten oferuje 30* kąt natarcia, 33* kąt zejścia i ma 21 cm prześwitu. Te parametry sprawiają, że testowaną Dacią z napędem 4×4 wjeżdżać można w wiele miejsc, gdzie inne SUV’y, mniej nastawione na jazdę w terenie i oferujące tylko napęd na przód mogłyby zacząć wymiękać.

Cena i podsumowanie

Cennik Dustera startuje od działającej na wyobraźnię kwoty 39 900 zł – w takiej cenie trudno jest dorwać mieszczucha z segmentu B, a co dopiero SUV’a. Tak niska cena okupiona została jednak spartańskim wyposażeniem – w bazowej odmianie nie znajdziemy ani radia, ani klimatyzacji ani nawet elektrycznych lusterek. Egzemplarz testowy w topowej wersji Prestige znajdował się po przeciwległej stronie cennika. Oferuje ona już klimatyzację manualną, radio z Bluetooth i nawigacją, aluminiowe felgi, skórzaną kierownicę czy asystenta martwego pola w lusterkach – kosztując w połączeniu z podstawową benzyną SCe 115 KM wciąż niewiele, bo 57 900 zł. Cenę testówki podwyższył silnik diesla, napęd na cztery koła, perłowy lakier i automatyczna klimatyzacja – finalnie kosztowała ona 81 100 zł.

Cena ta sprawia, że Dacia Duster nie ma właściwie na rynku rywali. Nie jest to bezwzględnie najlepszy SUV jaki można kupić, ale przy jego ocenie nie sposób nie uwzględnić tego, że za cenę o nieraz kilkadziesiąt tysięcy złotych niższą od konkurencji, dostajemy wygodny, w pełni funkcjonalny i odpowiednio wyposażony samochód, który dodatkowo ponadprzeciętnie dobrze radzi sobie w terenie. Jeśli ktoś chce mieć SUV’a i niechętnie spogląda w kierunku samochodów używanych lub podstawowych wersji kompaktowych croosoverów z napędem na przód innych producentów, to Dacia Duster może być dla takiej osoby optymalnym wyborem.

Polecam też obejrzeć mój wideotest opisywanego samochodu:

Galeria zdjęć:

Dane techniczne: